7.01.2014                                  Lekcja 1             Temat: Lekcja Organizacyjna.Wstep do Historii Magii. Historia Magii - to jedna z dziedzin nauki zajmująca się opisywaniem, klasyfikacją oraz zbieraniem informacji na temat dawnych czasów. Rozróżniamy kilka typów ludzi: czarodzieje mugolaki charłaki mugole Źródłem historycznym - nazywamy wszystko z czego możemy czerpać wiedzę, informację na temat człowieka. Źródła historyczne dzielimy na: Materialne: PISANE: opisowe (pamiętniki) narracyjne (kroniki) normatywne (sprawozdania) epistolarne (listy) hagiograficzne (opis żywota świętych) biograficzne (żywoty cesarzy) epigraficzne (napisy na budowlach, skałach) NIEPISANE: wykopaliskowe (naczynia, ozdoby, uzbrojenie) ikonograficzne (obrazy świętych) obiekty architektoniczne (zamki, pałace) dzieła sztuki (obrazy) Niematerialne (legendy) Periodyzacja jest to umowny podział czasowy dziejów świata na epoki i okresy historyczne. Pierwszego podziału dokonał profesor Christoph Keller, który zaproponował 3 epoki: starożytność - do wstąpienia Konstantyna Wielkiego na tron w 306 r. średniowiecze - od upadku Konstantynopola w 1453 r. czasy nowożytne - po upadku Konstantynopola Obecny podział na epoki historyczne wygląda troszkę inaczej. W skróconej postaci (pomijając epoki przy prehistorii) wygląda on tak:  prechistoria - ok. 5 mln lat do 1 mln lat temu starożytność - 3500 r.p.n.e. do 476 r.n.e. średniowiecze - 476 r.n.e. do 1453 r.n.e. nowożytność - od 1453 r.n.e. do połowy XIX w. współczesność - od 1848 r. do teraz Era to dłuższy okres zapoczątkowany jakimś ważnym wydarzeniem. Stanowi to podstawę rachuby czasu. W historii wyróżniamy dwie główne ery: przed urodzeniem Chrystusa - a.Ch.n po narodzeniu Chrystusa - p.Ch.n Wiek = 100     14.01.2014                                              Lekcja 2                      Temat: Magia prechistoryczna i chrzescijańska Magia prehistoryczna - początki Prehistorii to początkowy okres dziejów ludzkości do mniej więcej 3300 p.n.e., to znaczy do momentu, w którym przypuszczalnie wynaleziono pismo. Legenda o Rożdżce Przy czarodziejów zawsze nieodzownym elementem jest różdżka. Tutaj także powstała pewna sporna kwestia, odnośnie powstania różdżki. Nie jesteśmy w stanie określić dokładnie czasu i miejsca powstania. Jednakże zachowały się pewne legendy na owy temat. Jedna z nich mówi o tym, że podczas burzy, gdy jaskiniowiec próbował znaleźć jakiekolwiek schronienie, znalazł na swojej drodze nadłamaną gałąź. Była ona lekko przypalona od uderzenia pioruna w drzewa. Gdy podnosił gałąź ubrudził ją w błocie. Zaciekawiony Homo Erectus zaczął oglądać kijek z każdej strony i przez przypadek dźgnął się w oko (najprawdopodobniej). Zdenerwowany zaczął wymachiwać patykiem i w jakiś dziwny sposób, z końca kijka zaiskrzył ogień. W ten sposób powstała nie tylko różdżka, ale również ogień, oraz pierwsze zaklęcie. Oczywiście praczarodziej nie domyślił się od razu co uczynił, a wręcz wystraszył się swojego odkrycia. Inna teoria, którą zaczyna głosić coraz więcej historyków magicznych, mówi o tym, że gdy pierwsi ludzie przebywali w schronieniu, jeden z nich zaczął ocierać gałąź o gałąź. Podczas tej czynności wypowiadał bliżej nieokreślone słowa, które mogły być również rytualnymi jękami. Z końca patyków zaczęło iskrzeć i pojawił się ogień. Magia chrześcijańska Adam i Ewa - dwa mugole, które zostały nabrane przez pierwszego w świecie animaga. Zerwali zakazane jabłko i przez to Bóg wygnał ich z raju. DIEGO DI ABLO - pierwszy animag na świecie, za czasów Adama i Ewy żył pod postacią węża. Pewnego razu po stanowczym zakazie Boga zbliżania się do Adama i Ewy do zakazanego drzewa, Di Ablo zaczął podstępem przekonywać Ewę do zjedzenia jabłka. Di Ablo przeszedł do historii jako pierwszy animag w świecie czarodziejów, ale także jako pierwszy czarodziej, który oszukał pierwszych w świecie mugoli. Niedługo potem spotkał kobietę swego życia – Zewere. MOJŻESZ ( biblijny ) - według Egipcjan najpotężniejszy mag Egiptu: czarami sprowadził na kraj plagi i wielkie nieszczęścia, a za sprawą magii pokonał faraona i wyprowadził swój naród z „ domu niewoli „. WRÓŻKA Z ENDOR ( biblijna ) - prawdopodobnie przodkini czarownic późniejszego średniowiecza, doby odrodzenia i oświecenia palonych na stosie ku uciesze chrześcijańskich diabłów. Na prośbę króla Saula wywołała ducha Samuela, aby ten wyjawił mu przyszłość. Zagniewany duch spełnił prośbę swego następcy i przepowiedział mu śmierć wnet po przegranej bitwie z Filistynami. 21.01.2014 Lekcja 3 Temat: Ludy Starozytne Starożytny Egipt Na przestrzeni ponad 3000 lat Egipcjanie, zamieszkujący brzegi Nilu, stworzyli godną uwagi cywilizację. W ich państwie rządzili królowie zwani faraonami. Rzeka była najważniejszą arterią komunikacyjną Egiptu. Podróżowali nią ludzie i transportowano towary, a przede wszystkim dostarczała wody ludziom, zwierzętom i roślinom, uprawianym na nawadnianych polach. Nadmiar żywności, płótna lnianego i papirusu sprzedawano innym ludom w regionie, w zamian otrzymując srebro, miedź, cynę, drewno, konie i niewolników. Wszystko to czyniło z Egiptu bogaty i silny kraj. Egipcjanie jako jedni z pierwszych na świecie wynaleźli system pisma obrazkowego, zwanego hieroglifami. Mieszkańcy Egiptu również dobrze opanowali sztukę budowlaną – wznosili okazała kamienne pałace, świątynie i grobowce w kształcie piramid, z których wiele przetrwało do dziś. Skarabeusz W starożytnym Egipcie skarabeusze darzone były szczególnym szacunkiem i uważane były za święte stworzenia. Miały przynosić pomyślność i chronić posiadacza. Pełniły rolę amuletów lub pieczęci, a czasem wykonywano je, aby uczcić i rozgłosić jakieś wydarzenie lub czyjeś prywatne imię. Później Skarabeusze stały się również symbolem nieśmiertelności. Rzeźbione w kształcie skarabeuszy amulety kładziono na serce mumii aby przygotować je do drogi w zaświaty. Wiedza magiczna z upływem czasu została zamknięta za wrotami świątyni. To kapłani znali magię snu, hipnozę, jasnowidzenie, halucynacje, tworzyli amulety. Dlatego było to grupa bardzo szanowano w społeczeństwie egipskim i stojąca prawie na równi z faraonem. W niektórych sprawach król nawet nie mógł decydować bez pomocy kapłana. Zaklęcie wywołujące śmierć: Na czerwonych naczyniach lub figurkach z wosku przedstawiających jeńców wypisywano wśród innych formuł magicznych życzenie "Niech umrze (imię)". Naczynie rozbijano, a figurki nakłuwano szpilami i wsadzano do trumien. Los wroga był przesądzony". Egipcjanie znali również zaklęcia zapalające ścianę, podpalające ogień, a także rozwinęli astronomię. To właśnie Egipcjanie odkryli wiele magicznych stworzeń. Niestety, nie wszystkie ocalały do dziś. Mezopotamia W Mezopotamii rozegrała się jedna z wielu bitew dobra ze złem – Ea z Apsu. Ea potężnym zaklęciem unicestwił swojego nieprzyjaciela. Właśnie tam potężny Murduk zniszczył i stworzył swoją szatę na nowo zaklęciami, ponieważ chciał udowodnić swoją wartość. W Mezopotamii często występowało opętanie, dlatego bardzo rozwinęła się gałąź magii egzorcystycznej. Opętanie objawiało się najczęściej cielesną chorobą, którą mógł wyleczyć jedynie szanowany mag – egzorcysta. Wróżbiarstwo było głównie związane z Astrologią. Innym sposobem przepowiadania przyszłości było wróżenie z organów wewnętrznych. Hepatoskopia to wróżenie z wyglądu wątroby. Jednak dlaczego z wątroby, a nie z inne organu? Ponieważ wątroba jest organ wytrzymalszy i bardziej intrygujący niż inne. Wątroba była zwierzęca, zwykle owcy. Specjalistyczne teksty zostały zapisane pismem klinowym. Persowie Twierdzi się, że wysoka magia narodziła się w Persji, a magami byli kapłani Zaratustry , choć nie ma pewnych danych. Bywało także, że tych kapłanów wiązano z przedstawionymi przez św. Mateusza magami, którzy kierując się jakąś tajemniczą gwiazdą, mieli przybyć ze Wschodu do małego Jezusa. Do dzisiaj ciągnie się debata, kim mogli być ci magowie. Według współczesnej wiedzy o Ewangelii jest to midrasz, czyli pewna opowieść, obrazująca to, co św. Łukasz wyraził w sposób bardziej abstrakcyjny słowami Symeona. Magowie ci reprezentują wiec rozmaitych mędrców, którzy przybyli złożyć pokłon Chrystusowi. Natomiast mag w starożytnej Persji zajmował się równocześnie magia i astrologia. Kapłani ci zajmowali się objaśnianiem słów i prorokowaniem, zaś w czasie ceremonii ofiarniczych śpiewali pieśni o narodzinach bogów. Wiedza oraz umiejętności kleru perskiego określane były mianem 'magii' (mageia) Z Persja kojarzy się na pewno Zoroaster, inaczej Zaratustra, który jako jeden z pierwszy odkrył historie Równowagi. Tej historii jednak nie będziemy tu przytaczać, gdyż nie może ona zostać spisana w całości. Jest znana tylko bardzo nielicznym magom. Angakowie W mitologii eskimoskiej czarownicy posiadający wiedzę tajemna, dzięki której potrafią przebłagać groźne niezbadane moce, a nawet im rozkazywać. Odbywali rytualne podróże na dno morskie i planety w celu zaskarbienia swojej społeczności łask i dobrodziejstw ducha przyrody ZYDZI BAAL SHEM (Pan Imienia) - w tradycji żydowskiej ten, kto poznał właściwe imię Boga, posiadał wielka tajemnice: mógł wypowiadać je jako zaklęcie i niczym sam Stwórca, ożywić martwa materie. Cyganie Czowala W wierzeniach Cyganów węgierskich szamanka - opiekunka kultu, wróżbitka i znachorka. Wielkim przełomem w dziejach czarodziejstwa było powstanie pierwszej szkoły, w której nauczano magii. Powstała ona w XXXII w. p.n.e. W starożytnej Grecji, a dokładniej w pobliżu Sparty. Nauczano tam eliksirów, zaklęć i transmutacji. Szkoła ta nosiła nazwę Światowej Szkoły Sztuk Magicznych i przez wiele setek lat była jedyna taka instytucja. Dopiero w VII w. p.n.e. Powstała nowa szkoła - Cielenterre, na terenie obecnej Francji. Niestety istniała tylko przez 52 lata, bo rozpętała się wielka wojna miedzy mugolami a czarodziejami. Zamknięto Do końca starożytności panował pokój miedzy magicznymi i nie magicznymi. Starożytna Grecja Autorzy wielu zaklęć i przedmiotów magicznych, często przechodzących w posiadanie mugoli. Nie szczędzili również różnego rodzaju klątw. Popularna w starożytnej Grecji była hepatoskopia. Platon "nadał osobowość" żywiołom, tzn. odkrył ich potencjał i związki. Zajmował się również astrologią, jako odzwierciedleniem życia ziemskiego. Tu odkryto pierwsze właściwości planet i tworzono horoskopy. "Tetrabiblos" ("cztery księgi") Klaudiusza Ptolemeusza z Aleksandrii były "biblią" astrologii. Ptolemeusz żył ok. 85 - 115 n.e. Grecy humorom ciała przydzielili metale, zioła, części ciała, pojedyncze narządy, rodzaje wydzielin, a potem przypisywali planetom. W Grecji najprawdopodobniej także powstała różdżka. Istniał również rytuał "przyszpilania" wroga. Starożytni Grecy słynęli również z licznych wyroczni. Jedna z najsłynniejszych znajdowała się w Delfach. Do Grecji magię orientalną przyniósł Ostanes towarzyszący perskiemu królowi Kserksesowi w wyprawie wojennej przeciw Grekom w 480 r. p.n.e. Patronką praktyk magicznych w Grecji była tajemnicza Hekate - bogini zmarłych i upiorów, mistrzyni czarów, opiekunka czarownic. Wierzono że nocą odbywa ona powietrzne jazdy razem z orszakiem demonów, poprzedzona gromadą czarnych psów. Jest wysoka, ma wężowate włosy, pochodnię w lewej ręce a miecz w prawej. W II w. p.n.e. został opisany pierwszy zabieg magii miłosnej. W Grecji istniało wiele rodzajów czarodziejów np. goeci (goetes), nazwani tak od wycia i dzikich krzyków, jakimi wymawiali swoje zaklęcia. Czarodzieje ci nie byli zbyt lubiani. Wierzono, że to oni rzucali wszystkie złe uroki. Czarodzieje ci, za pieniądze dostarczali trucizny i talizmany. Starożytni Gracy znali też astrologię. Był to rodzaj magii, którą mieli wynaleźć Chaldejczycy. Nazwa "Chaldejczyk" oznaczała w Grecji astrologa, a więc maga odczytującego z gwiazd przyszłe losy ludzi i narodów. Najbardziej znanym astrologiem był Berosus. To on założył szkołę astrologii i wróżbiarstwa na wyspie Kos. Ateńczycy bardzo go cenili. Etruskowie Do żadnego przedsięwzięcia publicznego czy prywatnego nie przystępowano bez zasięgnięcia porady u wróżbiarza. Orzekał on o przychylności bogów. Wróżono z wnętrzności zwierząt, piorunów i lotu ptaków. Wiedza z poszczególnych dziedzin wróżbiarstwa była zawarto kolejno w księgach: libri haruspicini, libri fulgurales i libri rituales. Haruspikowie, czyli wróżbiarze cieszyli się poważaniem w całym Rzymie (Etruskowie to przodkowie Rzymian). Etruskowie przyswoili hepatoskopię od Babilończyków, lecz dopiero tutaj powstawały pierwsze szkoły świątynne uczące tego sposobu wróżenia. We włoskim muzeum mugolskim (Piacenza) możemy oglądać naturalnej wielkości model wątroby wykonany z brązu znaleziony w etruskiej szkole. Rzym Rzymianie specjalizowali się w magii praktycznej. Pliniusz opisał wiele leczniczych eliksirów. Wszystkie zasady tworzenia eliksirów, składników, sposobu przygotowania bardzo przypominają czasy dzisiejsze. Mimo tego wszystkiego, Pliniusz zaprzeczał istnieniu magii. Galen był lekarzem, który również skomponował wiele nowych eliksirów. Magia niszczycielska zgodnie z tzw. "prawem dwunastu tablic" - była karana śmiercią już od V w. p.n.e. W 139 r. p.n.e. pretor Cornelius Scipio Hispalus skazał na wygnanie wszystkich astrologów. Niewiele to pomogło. W I w. p.n.e. ludzi ogarnął szał, więc astrolodzy, madzy i jasnowidze stali się popularni, gdyż ludzie wierzyli, że po poznaniu przyszłości będą mogli zapobiec nieszczęściom. W Rzymie też pojawiły się pierwsze czarownice np. sybille (jak sądzono oglądały tajemnice losów przyszłych ludzi i świata). Były też inne czarownice np. szpetna Erichto (zawsze kojarzyła się ze śmiercią i zniszczeniem). W Rzymie odkryto wilkołaki i strzygi (tzw. wiedźmy w postaci ptaków. Dawniej wierzono, że porywały trupy, które potem zjadały w swoich siedzibach). Aborygeni Ich magia opierała się na wierze w istnienie jednorodnej, potężnej siły wypełniającej cały wszechświat. Energię tę zwali 'mana'. Tworzyli różne magiczne przedmioty, które gromadziły tę energię. W tej kulturze istniało tabu, którego przestrzeganie zabezpieczało przed utratą many. Pojęcie tabu zostało przejęte przez mugoli i często dziś jest błędnie stosowane. Do najważniejszych tabu u aborygenów należały zakazy: kazirodztwa, zabójstwa, zjadania nieczystych potraw, dotykania nieczystych ludzi i przedmiotów. Hetyci Celem obrzędów magicznych u Hetytów było poznawanie rzeczywistości i pozyskanie możliwości jej modyfikowania. Magię stosowano np. w przypadku ciężkiej choroby. Ważną rolę w tego rodzaju magii odgrywała tzw. starucha, czyli doświadczona kobieta. Ważną rolę odgrywały słowa. Hetyci znali zarówno magię białą, jak i czarną, szkodliwą. Znaczną część tekstów magicznych stanowią notatki wróżbiarzy. Tybet Całkowicie odmienny rodzaj magii. W tej książce nie zostanie poruszony. Tu rozwinął się animizm. Duchy występują na całym świecie, ale tu podzielono je na 3 kategorie: duchy przodków, duchy miejsca i duchy przyrody. Duchy były ściśle związane z magią birmańską. Aztekowie Ten lud z Meksyku wróżył z wnętrzności pelikana. Italia Ludy italskie poddawały się częstym praktykom oczyszczającym. Stworzyli również wiele zaklęć i amuletów. Wróżyli również z lotu ptaków. Augur W starożytnym Rzymie kapłan posiadający tajemnice wieszczenia ze znaków pochodzenia naturalnego: przelotu ptaków, zjawisk meteorologicznych itp. Eskimosi Angakowie. W mitologii eskimoskiej czarownicy posiadający wiedzę tajemną, dzięki której potrafią przebłagać groźne niezbadane moce, a nawet im rozkazywać. Odbywali rytualne podróże na dno morskie i planety w celu zaskarbienia swojej społeczności łask i dobrodziejstw ducha przyrody. Żydzi Baal Shem W tradycji żydowskiej ten, kto poznał właściwe imię Boga, posiadał wielką tajemnicę: mógł wypowiadać je jako zaklęcie i niczym sam Stwórca, ożywić martwą materię. Mongolia Beki W tradycji mongolskiej astrolog i wróżbita, opiekun kultu. Czojdżin W Mongolii lama - wróżbita, medium ekstatyczne, któremu podczas seansu duchy opiekuńcze przekazują wiedzę oraz informują o mających nastąpić wydarzeniach. Polska Charakternik W dawnych wierzeniach polskich czarnoksiężnik posługujący się charakterami, czyli znakami magicznymi, najczęściej w celach złoczynnych. Majowie Chlam Kapłan starożytnych Majów, opiekun kultu. Curaca Czarownik puszczańskich plemion w Ameryce Południowej. Gromadzi tradycyjną wiedzę Indian, zajmuje się wieszczeniem, kontroluje tajemne siły przyrody, unicestwia wrogich swojemu ludowi czarowników. 28.01.2014                                                  Lekcja 4              Temat: Symbole Magiczne.Podział Magii. Do najbardziej znanych oraz uniwersalnych symboli magicznych należą: krąg krzyż pentagram heksagram Krąg To podstawowy symbol magicznych, jego zakreślenie to odzwierciedlenie granic kosmosu. Krąg najlepiej definiuje zamkniętą przestrzeń. Oddziela maga i jego obszar bezpośredniego działania od reszty świata, wyznacza niejako obszar ochronny, gdzie złe moce nie mają żadnego dostępu. Krąg, a także inne symbole, obecny jest we wszystkich kulturach. Na obrysie kręgu budowano budowle mieszkalne i sakralne. Najprawdopodobniej ma to związek z mitycznym wrzecionem czasu snującym ludzką nić przeznaczenia, należącym do królowej Omfale. W kręgu odbywane były sądy plemienne, narady, i to zarówno wśród plemion słowiańskich, jak i np. wśród Indian. Na płaszczyźnie czysto fizycznej zakreślamy krąg pokazując, że to miejsce jest nasze. Ma to odzwierciedlenie np. w zabawach dziecięcych. Krąg to również słońce. Okrągły Stół z legendy o królu Arturze też miał wymowę magiczną, nikogo nie wywyższał, wszyscy siedzieli jeden obok drugiego. Krzyż To drugi podstawowy symbol. Jest tak stary, że jego historia sięga początków ludzkości. Jest starszy niż chrześcijaństwo. Jest obecny we wszystkich kulturach. Służy jako znak ochronny, stawiany był na polach, po to, aby zapewnić obfite zbiory i chronić zboże przed szkodnikami (aktualnie zastępowany strachem na wróble). W Afryce robiono krzyże z skrzyżowanych gałęzi, które chroniły ludzi przed złymi duchami. Można go spotkać na starogermańskich znakach runicznych. Krzyż jest najważniejszym symbolem chrześcijaństwa. Pentagram Słowo "pentagram" wywodzi się z języka greckiego(pen- pięc oraz gram- litera) Najstarsze odnaleziony symbol datuje sie na rok 3500 p.n.e.znalezionegom w mięści ur.w Mezopotami.Prawdopodobnie słzył jako pięczęć któla. Heksagram- Zbudowany jest z dwóch trójkątów- skierowany jeste wirrzchołkami do góry, a drugi do dołu.Sybolizuje kilka dawnych bóstw m.in.Malocha,Astoretha i Sarura. Magia to " siła ", dzięki której osoby zdolne do zapanowania nad nią, mogą tworzyć lub robić takie rzeczy, które osoby nie magiczne uważają za niemożliwe lub niewykonalne. Podział magii: I - magia wysoka i niska II - magia biała i czarna III - magia świecka i religijna IV - magia rytualna i naturalna Każda z nich charakteryzuje się innymi właściwościami. Podział I Magia wysoka - wymaga doświadczenia magicznego oraz długiego przygotowania i nauki. Aby zostać magiem należy mieć zadatki i odpowiednie predyspozycje. Zdolności magiczne są przekazywane w wyniku dziedziczenia lub eksperymentów okultystycznych. Magia niska - nie wymaga żadnego wykształcenia ani nadmiernej inteligencji. Dotyczy najczęściej przekazu ustnego, który sprawuję funkcję " zamówień " czy rzucania uroków. Podział II Magia biała - magia dobra, niosąca pomoc. Wykorzystuję się ją do uleczenia rannych ludzi lub zwierząt. Magia biała to harmonia wewnętrzna, zrozumienie i życzliwość dla innych. Magia czarna - to współpraca z istotami innych wymiarów: szatanami czy demonami. Przez lata praktykowali ją czarnoksiężnicy. Czarna magia była praktykowana już w starożytności. Do Czarnej Magii można zaliczyć magię Voo - Doo. Podział III Magia świecka - to przykład magii twórczej. Rozwijała się o wiele szybciej niż magia religijna. Okres w którym rozwijała się najbardziej to średniowiecze. Z działalnością czarodziejów w tej epoce łączy się działalność Inkwizycji czy " Młot na Czarownice ". Magia religijna - to przykład magii tzw. wyznawczej. Polegała na oddawaniu czci bogom poprzez kapłanów, którzy byli obdarzeni magicznymi zdolnościami. Rodzaj ten nie zmieniał się na przestrzeni wieków. Znikł ostatecznie w IX w. Podział IV Magia rytualna - zwana jest także magią ceremonialną, gdy podczas seansów lub ceremonii używano " czarnych ksiąg ", które miały na zadanie m.in. przywoływać duchy. Powstała ok. XVII - XVIII w. w Europie. Jest ściśle związana z Czarną Magią. Magia naturalna - jest to rodzaj magii, który bazował na przeświadczeniu takim, iż wszystko jest częścią natury i najczęściej są w nich ukryte ogromne pokłady mocy magicznej. Z magią naturalną łączy się taka dziedzina jak astrologia, kiedy uważano że wiele właściwości magicznych pochodzi od gwiazd czy planet. Mag posługujący się tym rodzajem magii, doskonale znał zielarstwo oraz anatomię 4.02.2014                                               Lekcja 5                Teamt: Kartkówka.Dziedziny Magii. Istnieją dziedziny magii, które możemy zaliczyć do 3 odrębnych rodzajów: białomagiczne czarnomagiczne należące do obu rodzajów DZIEDZINY BIAŁOMAGICZNE: Magia obronna - czary pozwalające na obronę przed czarną magią. Są to m.in. różnego rodzaju zaklęcia rozbrajające, umożliwiające odbicie innych zaklęć. Numerologia - rodzaj magii, który dotyczy właściwości liczb. Kogoś, kto praktykuję numerologię nazywamy numerologiem. Dzięki numerologii można łamać klątwy. Wróżbiarstwo - kontrowersyjna dziedzina magii. Wielu czarodziejów ( tak samo jak większość mugoli ) nie wierzy w przepowiadanie przyszłości. Mimo tego w książkach HP dwie przepowiednie odgrywają ważne role. Transmutacja - zamiana jednej rzeczy w drugą, sprawianie by przedmioty znikały i pojawiały się. Teleportacja - znikanie ( deportacja ) i pojawianie się w innym miejscu ( aportacja ) DZIEDZINY CZARNOMAGICZNE Czarna Magia - uprawiana przez czarnoksiężników. Te czasy są zakazane, a za użycie Zaklęć Niewybaczalnych trafia się do Azkabanu. DZIEDZINY NALEŻĄCE DO OBU RODZAJÓW MAGII Zaklęcia - magia to przede wszystkim zaklęcia, od tych najprostszych poprzez uroki, przeciwuroki, aż po straszliwe klątwy. Zaklęcia można podzielić na werbalne ( formuła wypowiedziana na głos ) oraz niewerbalne ( zaklęcia wypowiedziane w myślach ). Zielarstwo - nie ma wielkiego znaczenia z czarami, ale wiąże się z eliksirami. Wiele magicznych ziół i grzybów jest niezbędne do sporządzania eliksirów. Eliksiry - nie wszystko da się załatwić czarami. Sztuka sporządzania eliksirów wymaga precyzji, cierpliwości, skupienia oraz talentu. Podczas sporządzania wywaru trzeba bardzo dokładnie przestrzegać instrukcji. Niektóre eliksiry można sporządzić w kilkadziesiąt minut, a niektóre warzy się 9 miesięcy. 11.02.2014 Lekcja 6 Temat: Wcielenie magów. Czarodziej - w mitach, okultyzmie, legendach i literaturze fantasy, czarodziej to człowiek praktykujący magię. Przykładami czarodziejów mogą być Merlin lub Gandalf. W przeciwieństwie do czarnoksiężników czy czarownic, czarodzieje zajmowali się zwykle pomocą ludziom białą magią. Czarownica - w niektórych wierzeniach ludowych: kobieta zajmująca się czarną magią, kojarzona z siłami nieczystymi - często z szatanem. Męskim odpowiednikiem jest czarownik. W folklorze pojawiają się także dobre czarownice, które zajmują się czystą i dobrą magią. Czarownik - w wierzeniach dawnych ludów czarownik był osobą zajmującą się magią. Wiedźmin - to elitarny mutant-wojownik, szkolony od małego dziecka do zabijania potworów. Podczas szkolenia dzieci poddawane są morderczym mutacjom wiedźmińskim (tzw. próbom), wśród których najbardziej znana to Próba traw. Większość dzieci nie przeżywa mutacji. Wiedźmini są najemnikami - zabijają potwory po uzyskaniu zlecenia, za określoną kwotę pieniędzy. Czarodziejka - w mitach, okultyzmie, legendach i literaturze fantasy, czarodziejka to kobieta praktykująca magię. W przeciwieństwie do czarnoksiężników czy czarownic, czarodziejki zajmowały się zwykle pomocą ludziom białą magią. Mag  - kapłan-astrolog Zoroastryzmu, potrafiący przepowiadać przyszłość z układu gwiazd. Zaklinacz - to typ szamana funkcjonującego w wielu kulturach pierwotnych, który specjalizuje się w przepędzaniu "złych duchów", które wg wierzeń tych kultur powodują choroby i inne nieszczęścia, a także w "odczynianiu" zaklęć. Wróżbita - osoba, która próbuje przepowiadać przyszłość z pomocą specjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji także sił nadnaturalnych. Wiedźma - w przedchrześcijanskich słowiańskich społecznościach kobieta posiadająca wiedzę, związaną z ziołolecznictwem, medycyną, przyrodą. Osoba szanowana przez społeczeństwo, zwracano się do niej po rady. Pierwotnie w kulturach słowiańskich wiedźmę nazywano wiedma, widma. Wiedźma posiadająca zdolności lub cechy magiczne nazywana była ciotą. Mędrzec - posiada dużą wiedzę, uczony, który często jest filozofem. Zazwyczaj starzec Szaman - to z perspektywy historycznej najstarszy rodzaj maga, plemienny czarownik. Szamani byli pierwszymi medykami, kapłanami i specjalistami od spraw nadprzyrodzonych. Znachor - to nieco przestarzałe określenie osoby prowadzącej praktykę medyczną lub paramedyczną bez oficjalnych kwalifikacji, który zajmuje się leczeniem ludzi przy pomocy ziół i sobie tylko znanych metod (niejednokrotnie zaklęć, czarów i zamawiania, postrzegania aury (ciała energetycznego), białej magii oraz radiestezji). Dawniej znachorem nazywano ulicznego sprzedawcę rzekomych "leków". Czarnoksiężnik - mityczna postać parająca się czarnoksięstwem, występująca w praktycznie wszystkich kręgach kulturowych. Najczęściej kojarzony jest z siłami ciemności, zła, nekromancją. Postać tajemnicza, postrzegana jako zagrożenie dla zwykłych ludzi, choć kojarzona również z głęboką wiedzą i doświadczeniem życiowym. 25.02.2014 Lekcja 8 Temat: Rząd Magiczny. Wizengamot Ministerstwo Magii ma siedem głównym departamentów oraz wiele mniejszych biur, urzędów, które rozwiązują różne problemy świata magii. Departamenty: Departament Przestrzegania Praw Czarodziejów Departament Czarodziejskich Gier i Sportów Departament Wypadków Magicznych i Katastrof Departament Transportu Magicznego Departament Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami Departament Edukacji Magicznej Departament Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów Departament Kultury Magicznej Departament Tajemnic Układ budynku: Piętro I - Minister Magii i jego najbliżsi współpracownicy Biuro Ministra Magii Biuro Doradcy Ministra Biuro Starszego Podsekretarza Ministra Biuro Młodszego Podsekretarza Ministra Piętro II - Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów Kwatera Główna Aurorów Wydział Niewłaściwego Użycia Produktów Mugoli Służby Administratora Wizengamotu Wydział Niewłaściwego Użycia Czarów Biuro Wykrywania i Konfiskaty Fałszywych Zaklęć Obronnych i Środków Ochrony Osobistej Piętro III - Departament Magicznych Wypadków i Katastrof Czarodziejskie Pogotowie Ratunkowe Kwatera Główna Amnezjatorów Komitet Łagodzenia Mugoli Piętro IV - Departament Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami Wydział Zwierząt Wydział Istot Wydział Duchów Biuro Łączności z Centaurami Urząd Łączności z Goblinami Biuro Klasyfikacji Magicznych Stworzeń Urząd Hodowli Eksperymentalnej Piętro V - Departament Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów Międzynarodowa Komisja Handlu Magicznego Międzynarodowy Urząd Prawa Czarodziejów Biuro Brytyjskiego Przedstawiciela Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów Piętro VI - Departament Transportu Magicznego Biuro Główne Sieci Fiuu Zarząd Nadzoru Miotlarskiego Urząd Świstoklików  Komisja Kwalifikacyjna Teleportacji  Piętro VII - Departament Magicznych Gier i Sportów